Vlada Republike Srbije
Većina ljudi u Srbiji smatra da su žene najviše diskriminisana društvena grupa, a za njima slede Romi, osobe sa invaliditetom, siromašni i stari, pokazalo je istraživanje poverenika za zaštitu ravnopravnosti i Programa UN za razvoj (UNDP). Više od trećine ispitanika smatra da je diskriminacija najraširenija u sferi rada i zapošljavanja. Istraživanje je pokazalo i da su u Srbiji rašireni stereotipi i predrasude. Većina građana nije spremna da im pripadnik nacionalne manjine postane član porodice, 49% ispitanika se slaže sa tvrdnjom da je homoseksualnost “bolest koju treba lečiti”, a 35% građana smatra da male verske zajednice “kradu dušu ljudima”.
“Društvenu stvarnost u Srbiji obeležavaju široko rasprostranjeni rodni, etnički i drugi stereotipi i predrasude, a nivo socijalne i etničke distance prema pojedinim manjinskim grupama i dalje je izrazito visok”, rekla je 24. februara poverenica Nevena Petrušić na predstavljanju rezultata u Beogradu.
Kao najdiskriminisaniju grupu, 42% ispitanika označilo je žene, a 41,5% Rome, koji su u istraživanju iz 2012. bili na prvom mestu.
Po rečima Petrušićeve, do smanjenja diskriminacije neće doći ako se ne savladaju “autoritarni mentalitet, politička nekultura i predrasude”, i uspostavi vrednosni sistem u kome se razlike među ljudima prihvataju.
Prema rezultatima izveštaja, postoje “značajne predispozicije” za diskriminaciju prema pripadnicima lezbijske, gej, biseksualne i trans seksualne (LGBT) populacije, a 49% ispitanika slaže se sa tvrdnjom da je homoseksualnost “bolest koju treba lečiti”.
Takođe su uočene ukorenjene predrasude prema manjinskim etničkim i “netradicionalnim” verskim zajednicama, a 35% građana smatra da male verske zajednice “kradu dušu ljudima”.
Najveći stepen etničke distance postoji prema Albancima, koje više od polovine ispitanika ne želi u svojoj porodici, a 25% kao komšiju, dok petina ispitanika smatra da oni uopšte ne treba da budu državljani Srbije.
Veliki broj ljudi izrazio je nespremnost za stupanje u porodične odnose sa Romima (56%), Bošnjacima (43%) i Hrvatima (39%).
Rezultati pokazuju da su građani svesni da je diskriminacija široko rasprostranjena, a više od trećine ispitanika smatra da je ona najraširenija u sferi rada i zapošljavanja. Taj podatak se podudara sa statistikom poverenika, po kojoj se više od trećine pritužbi građana toj instituciji odnosi na diskriminaciju na radu i prilikom traženja posla, kazala je Petrušićeva.
Kao najodgovornije za postojanje diskriminacije, ali i kao zadužene za njeno suzbijanje, građani vide političke stranke, Vladu i Skupštinu Srbije, medije i pravosuđe.
Direktorka UNDP-a u Srbiji Irena Vojackova Solorano kazala je da u Srbiji postoje dobri zakoni protiv diskriminacije, ali da je pitanje kako se oni sprovode, i istakla da će njena organizacija nastaviti da podržava rad poverenika za zaštitu ravnopravnosti.
Istraživanje “Odnos građana prema diskriminaciji u Srbiji” sproveo je Centar za slobodne izbore i demokratiju (CeSID), a ono je po četvrti put organizovano u Srbiji. Istraživanje je sprovedeno metodom lice u lice na slučajnom uzorku od 1.200 građana starijih od 15 godina, u periodu od 21. i 28 novembra 2013. godine.
Izvor: Beta, preuzeto sa www.euractiv.rs
pdf [3 MB]
Napiši komentar